Marco Krijgt BV Popprijs

Wat is nu eigenlijk popmuziek? Vroeger kon je makkelijk hard maken dat Willeke Alberti en haar vader popmuziek maakten, net als Ria Valk en Rob de Nijs. De in die dagen populaire Elvis Presley en Cliff Richard maakten Rock and Roll. Met de Britse beat-invasie kreeg de term popmuziek haar eigen karakter en werd het steeds moeilijker om artiesten als The Rolling Stones en Corrie Brokken op een hoop te gooien. Alras werden er allerlei nieuwe termen bedacht voor populaire muziek. Rock, Beat, Middle of the road. . . noem maar op, maar het blijft toch een beetje kwakkelen met de popmuziek. Zo zijn er mensen die zonder blikken of blozen vertellen dat, bijvoorbeeld, gabber-house tot de popmuziek behoort. Taaltechnisch gesproken hebben deze personen misschien gelijk; gabber-house is rete-populair, maar iedere muziekliefhebber zal meteen tegenwerpen dat deze muziekstroom gevoelsmatig geen popmuziek is. Marco Borsato maakt ook geen popmuziek. Zijn gekweel is heel erg populair onder bepaalde groepen in onze samenleving. maar liedjes als "De Meeste Dromen Zijn Bedrog" hebben niets met pop te maken. Wel met muziek, hoewel daar natuurlijk over te discussiëren valt. Toch ontving Borsato vorige week de BV Pop-prijs. Een Edison voor Beste Nederlandstalige zanger in de categorie populair was beter geweest en had de jury een hoop ellende bespaard, want je kunt nu heel gemakkelijk roepen dat de mensen achter de BV Popprijs niet eens weten waar hun prijsje werkelijk voor staat. Zo dacht ik in al mijn onschuld dat de winnaar van de BV Popprijs iets heel belangrijks voor de popmuziek, de echte popmuziek welteverstaan, moest hebben gedaan in het buitenland; een gouden plaat in Amerika of Japan krijgen, of heel erg veel optredens en succes oogsten in het eengeworden Europa. Als je het zo bekijkt, dan had het, wetende dat de jury de term popmuziek toch verkwanseld heeft, eerlijker geweest wanneer André Rieu de prijs had gekregen. Waarschijnlijk ook een winnaar die door het Noorderslag-publiek op bier zou worden vergast, maar eerlijk is eerlijk; de olijke krullebol doet het erg goed buiten onze landsgrenzen, alwaar men je heel raar aankijkt als je de naam Marco Borsato laat vallen. Volgend jaar krijgt de jury weer een kans om een terechte winnaar op te zadelen met de BV Popprijs. 1998 is nog jong, maar er staat veel te gebeuren. De Europese doorbraak van Junkie XL wellicht. Kijk; zo'n winnaar vindt niemand vreemd.