We voeden onze kinderen op in een droomwereld. Een perfecte wereld, zoals wij die wellicht voor onszelf graag gezien hadden. Een kenmerk van die perfecte droomwereld is het speelgoed, en met name het meisjesspeelgoed. Neem nu Barbie. Jarenlang de trouwe, doch stijve hartsvriendin van menig tienermeisje. Matel, de makers van Barbie, doen geloven dat het leven één groot feest is, compleet met een paard, een goed geoutilleerde camper, een lading kleding van Naf Naf (ook Barbie gaat commercieel) waarmee je een gros Tsjetsjeense krijgsters behoorlijk kunt kleden en drie (3) huizen, waarvan er één een appartement met drie (3) verdiepingen in de stad behelst. Waar haalt het verwende nest al die huizen, paarden en campers vandaan? Schnabbelt ze bij in de Casa Rosa, zo ja, hoe doet ze dat dan? Is ze eigenlijk waarzegster en verdient ze grof geld met de toto, of heeft ze een rijke pa? Of is zij zo iemand die het voor elkaar krijgt om met toestemming van de bank gigantisch 'rood' te mogen staan.
Rijst verder de vraag of je met goed fatsoen meisjes kunt opzadelen met een materialistische, tot op het bot verwende hartsvriendin, want als zij de leeftijd bereikt hebben die Barbie nu schijnt te hebben -Barbie is al vijftig jaar een jaar of 23, zitten ze niet in een ruim bemeten appartement IN de stad. De arme schatten studeren zich te pletter in een stinkend studentenkot van vier bij vier in Diemen, werken zich een rolberoerte in de zorgsector of zijn tijdens de bevalling van hun eerste kind, verwekt door een etter van een kerel, drie centimeter uitgescheurd en tellen nu besmuikt de zwangerschapslittekens. Van dat laatste zal Barbie nooit last hebben, sterker; ze kan haar benen niet eens fatsoenlijk spreiden en over een schede beschikt ze al helemaal niet.
De nieuwste versie van Barbie kan praten, en schijnt, zo wil de reclame doen geloven, 'de wildste ideeën' te hebben. We zullen Barbie eens een wild voorstel laten doen: "Laten we ijs eten met onze nieuwe vrienden na schooltijd." Dat deze zin grammaticaal ietwat rammelt, zullen we de plastic schat niet euvel duiden; het arme kind zit immers nog op school. Maar dat Barbie, een vrouw van de wereld, het boegbeeld van een perfect meisjesleven, niet verder komt dan ijs eten met haar nieuwe vrienden stemt op z'n minst tot nadenken. En men doet dat ook nog voorkomen als het wildste voorstel uit het hele repertoire van de babbelbox op pootjes. "Laten we met onze nieuwe vrienden naar mijn appartement gaan en stoned worden ónder schooltijd," dat is pas een wild idee.We voeden onze kinderen op in een droomwereld. Een perfecte wereld, zoals wij die wellicht voor onszelf graag gezien hadden. Een kenmerk van die perfecte droomwereld is het speelgoed, en met name het meisjesspeelgoed. Neem nu Barbie. Jarenlang de trouwe, doch stijve hartsvriendin van menig tienermeisje. Matel, de makers van Barbie, doen geloven dat het leven één groot feest is, compleet met een paard, een goed geoutilleerde camper, een lading kleding van Naf Naf (ook Barbie gaat commercieel) waarmee je een gros Tsjetsjeense krijgsters behoorlijk kunt kleden en drie (3) huizen, waarvan er één een appartement met drie (3) verdiepingen in de stad behelst. Waar haalt het verwende nest al die huizen, paarden en campers vandaan? Schnabbelt ze bij in de Casa Rosa, zo ja, hoe doet ze dat dan? Is ze eigenlijk waarzegster en verdient ze grof geld met de toto, of heeft ze een rijke pa? Of is zij zo iemand die het voor elkaar krijgt om met toestemming van de bank gigantisch 'rood' te mogen staan.
Rijst verder de vraag of je met goed fatsoen meisjes kunt opzadelen met een materialistische, tot op het bot verwende hartsvriendin, want als zij de leeftijd bereikt hebben die Barbie nu schijnt te hebben -Barbie is al vijftig jaar een jaar of 23, zitten ze niet in een ruim bemeten appartement IN de stad. De arme schatten studeren zich te pletter in een stinkend studentenkot van vier bij vier in Diemen, werken zich een rolberoerte in de zorgsector of zijn tijdens de bevalling van hun eerste kind, verwekt door een etter van een kerel, drie centimeter uitgescheurd en tellen nu besmuikt de zwangerschapslittekens. Van dat laatste zal Barbie nooit last hebben, sterker; ze kan haar benen niet eens fatsoenlijk spreiden en over een schede beschikt ze al helemaal niet.
De nieuwste versie van Barbie kan praten, en schijnt, zo wil de reclame doen geloven, 'de wildste ideeën' te hebben. We zullen Barbie eens een wild voorstel laten doen: "Laten we ijs eten met onze nieuwe vrienden na schooltijd." Dat deze zin grammaticaal ietwat rammelt, zullen we de plastic schat niet euvel duiden; het arme kind zit immers nog op school. Maar dat Barbie, een vrouw van de wereld, het boegbeeld van een perfect meisjesleven, niet verder komt dan ijs eten met haar nieuwe vrienden stemt op z'n minst tot nadenken. En men doet dat ook nog voorkomen als het wildste voorstel uit het hele repertoire van de babbelbox op pootjes. "Laten we met onze nieuwe vrienden naar mijn appartement gaan en stoned worden ónder schooltijd," dat is pas een wild idee.
Het leven is geen pretje, en je kunt er beter maar zo vroeg mogelijk mee geconfronteerd worden opdat je een hoop teleurstellingen bespaard zullen blijven. Daarom opteer ik voor een 'Real-life Barbie'. Een meisjespop die haar licht behaarde benen wel kan spreiden en die op gezette tijden wat bloed afscheidt. De meisjes kunnen dan met de bijgeleverde gevleugelde maandverbandjes oefenen. Ook moet de Real-life Barbie walletjes onder haar ogen hebben en hangtietjes, die als een plumpudding inzakken wanneer je de pop op haar rug legt. In haar meegeleverde tasje zit een inschrijvingskaart voor het arbeidsbureau, een urgentie-verklaring voor een woning, pillen voor haar PMS-syndroom, een weekend-OV kaart, een pakje Femidom en zes (6) tentamenkaartjes waarop het hokje 'module niet behaald' aangekruist is.
Haar kledinglijn zal bestaan uit vodden van het Waterlooplein en afdragertjes van bijvoorbeeld Sindy, de tegenhanger van Barbie. Het haar van de pop zal slierterig en vet zijn.We voeden onze kinderen op in een droomwereld. Een perfecte wereld, zoals wij die wellicht voor onszelf graag gezien hadden. Een kenmerk van die perfecte droomwereld is het speelgoed, en met name het meisjesspeelgoed. Neem nu Barbie. Jarenlang de trouwe, doch stijve hartsvriendin van menig tienermeisje. Matel, de makers van Barbie, doen geloven dat het leven één groot feest is, compleet met een paard, een goed geoutilleerde camper, een lading kleding van Naf Naf (ook Barbie gaat commercieel) waarmee je een gros Tsjetsjeense krijgsters behoorlijk kunt kleden en drie (3) huizen, waarvan er één een appartement met drie (3) verdiepingen in de stad behelst. Waar haalt het verwende nest al die huizen, paarden en campers vandaan? Schnabbelt ze bij in de Casa Rosa, zo ja, hoe doet ze dat dan? Is ze eigenlijk waarzegster en verdient ze grof geld met de toto, of heeft ze een rijke pa? Of is zij zo iemand die het voor elkaar krijgt om met toestemming van de bank gigantisch 'rood' te mogen staan.
Rijst verder de vraag of je met goed fatsoen meisjes kunt opzadelen met een materialistische, tot op het bot verwende hartsvriendin, want als zij de leeftijd bereikt hebben die Barbie nu schijnt te hebben -Barbie is al vijftig jaar een jaar of 23, zitten ze niet in een ruim bemeten appartement IN de stad. De arme schatten studeren zich te pletter in een stinkend studentenkot van vier bij vier in Diemen, werken zich een rolberoerte in de zorgsector of zijn tijdens de bevalling van hun eerste kind, verwekt door een etter van een kerel, drie centimeter uitgescheurd en tellen nu besmuikt de zwangerschapslittekens. Van dat laatste zal Barbie nooit last hebben, sterker; ze kan haar benen niet eens fatsoenlijk spreiden en over een schede beschikt ze al helemaal niet.
De nieuwste versie van Barbie kan praten, en schijnt, zo wil de reclame doen geloven, 'de wildste ideeën' te hebben. We zullen Barbie eens een wild voorstel laten doen: "Laten we ijs eten met onze nieuwe vrienden na schooltijd." Dat deze zin grammaticaal ietwat rammelt, zullen we de plastic schat niet euvel duiden; het arme kind zit immers nog op school. Maar dat Barbie, een vrouw van de wereld, het boegbeeld van een perfect meisjesleven, niet verder komt dan ijs eten met haar nieuwe vrienden stemt op z'n minst tot nadenken. En men doet dat ook nog voorkomen als het wildste voorstel uit het hele repertoire van de babbelbox op pootjes. "Laten we met onze nieuwe vrienden naar mijn appartement gaan en stoned worden ónder schooltijd," dat is pas een wild idee.
Het leven is geen pretje, en je kunt er beter maar zo vroeg mogelijk mee geconfronteerd worden opdat je een hoop teleurstellingen bespaard zullen blijven. Daarom opteer ik voor een 'Real-life Barbie'. Een meisjespop die haar licht behaarde benen wel kan spreiden en die op gezette tijden wat bloed afscheidt. De meisjes kunnen dan met de bijgeleverde gevleugelde maandverbandjes oefenen. Ook moet de Real-life Barbie walletjes onder haar ogen hebben en hangtietjes, die als een plumpudding inzakken wanneer je de pop op haar rug legt. In haar meegeleverde tasje zit een inschrijvingskaart voor het arbeidsbureau, een urgentie-verklaring voor een woning, pillen voor haar PMS-syndroom, een weekend-OV kaart, een pakje Femidom en zes (6) tentamenkaartjes waarop het hokje 'module niet behaald' aangekruist is.
Haar kledinglijn zal bestaan uit vodden van het Waterlooplein en afdragertjes van bijvoorbeeld Sindy, de tegenhanger van Barbie. Het haar van de pop zal slierterig en vet zijn.
Naast zogenaamde wilde voorstellen heeft Real-life Barbie ook een heel assortiment zinnen en scheldwoorden om opdringerige mannen van het mooie, doch lang niet perfecte lijf te houden. En haar wildste idee zal zijn: "Zal ik alleen in bed mijn depressie uitslapen op zaterdagavond."
Naast zogenaamde wilde voorstellen heeft Real-life Barbie ook een heel assortiment zinnen en scheldwoorden om opdringerige mannen van het mooie, doch lang niet perfecte lijf te houden. En haar wildste idee zal zijn: "Zal ik alleen in bed mijn depressie uitslapen op zaterdagavond."
Het leven is geen pretje, en je kunt er beter maar zo vroeg mogelijk mee geconfronteerd worden opdat je een hoop teleurstellingen bespaard zullen blijven. Daarom opteer ik voor een 'Real-life Barbie'. Een meisjespop die haar licht behaarde benen wel kan spreiden en die op gezette tijden wat bloed afscheidt. De meisjes kunnen dan met de bijgeleverde gevleugelde maandverbandjes oefenen. Ook moet de Real-life Barbie walletjes onder haar ogen hebben en hangtietjes, die als een plumpudding inzakken wanneer je de pop op haar rug legt. In haar meegeleverde tasje zit een inschrijvingskaart voor het arbeidsbureau, een urgentie-verklaring voor een woning, pillen voor haar PMS-syndroom, een weekend-OV kaart, een pakje Femidom en zes (6) tentamenkaartjes waarop het hokje 'module niet behaald' aangekruist is.
Haar kledinglijn zal bestaan uit vodden van het Waterlooplein en afdragertjes van bijvoorbeeld Sindy, de tegenhanger van Barbie. Het haar van de pop zal slierterig en vet zijn.
Naast zogenaamde wilde voorstellen heeft Real-life Barbie ook een heel assortiment zinnen en scheldwoorden om opdringerige mannen van het mooie, doch lang niet perfecte lijf te houden. En haar wildste idee zal zijn: "Zal ik alleen in bed mijn depressie uitslapen op zaterdagavond."